เสพติดภาพความสำเร็จเก่า ๆ ของตัวเอง?

สวัสดีค่ะ แอร์ห่างหายการเขียนบทความไปนานเลย กลับมาแล้วนะ… ❤ เวลาเราทำอะไรเจ๋ง ๆ แล้วภูมิใจในตัวเอง เราชอบเนอะ เช่น เราเคยเขียนโค้ด เจ๋ง ๆ Solve โจทย์ยาก ๆ ได้ เราเคยตอบคำถามสวย ๆ เราเคยสอนเก่ง นักเรียนโคตรชอบ พอมีโจทย์เดิมมา เราพยายามทำแบบครั้งที่แล้ว เพราะว่าครั้งที่แล้วเราทำแบบนั้น แล้วมันได้ผลดี เช่น การเขียนโค้ด การพูด การเก็บ software requirement (ไม่ได้หมายถึงให้คิด programming pattern ใหม่นะ สำหรับคนที่แตะ ตรง programming pattern อย่างชำนาญแล้ว pattern เป็นสิ่งที่ดี แต่แอร์กำลังหมายถึงระดับที่เขียนโค้ด ที่แบบเห้ยไปก๊อปโค้ดตรงโน้นตรงนี้มา)

เสพติดภาพความสำเร็จเก่า ๆ ของตัวเอง?
เสพติดภาพความสำเร็จเก่า ๆ ของตัวเอง?

วรยุทธ์ไร้กระบวนท่า ไร้ตำแหน่ง ไร้หัวหน้า ทำงานได้ด้วยหรือ?

มีที่แห่งนึง เขาทำงานกันเป็นทีมแต่ไม่มีหัวหน้าลูกน้อง แต่ก็จะมีคนที่ “ถือความรับผิดชอบมากกว่า” กับคนที่ “ถือความรับผิดชอบน้อยกว่า” พวกเขาก็จะมีความเป็นพี่เป็นน้องที่แบบว่าพี่สอนงานน้องกันอยู่บ้าง 👯‍♂️👯 แต่การเรียนรู้งาน ไม่เป็นพี่สอนน้องเสมอไป ของบางอย่าง น้องก็สอนพี่ คนเก่งกว่าสอนเพื่อน ทำยังไงก็ได้ ให้ความรู้ความสามารถมันขยายออกมา นอกจากนี้พวกเขาก็จะใช้วิธีการจุดประกายว่าทำไมน้องควรจะเก่งขึ้น พวกเขาคาดหวังว่าแต่ละคนใช้วิธีขวนขวายไขว่คว้าเอาตัวเองไปอยู่จุดที่จะได้ทำสิ่งที่ตัวเองชอบ เช่น ถ้าอยากเป็น UX/UI ชอบทำ UX ก็ควรจะขวนขวายที่จะเป็น UX/UI UX/UI เค้าต้องติดสกิลอะไรบ้าง ก็ไปอัพเลเวลตัวเองมา

วรยุทธ์ไร้กระบวนท่า ไร้ตำแหน่ง ไร้หัวหน้า ทำงานได้ด้วยหรือ?
วรยุทธ์ไร้กระบวนท่า ไร้ตำแหน่ง ไร้หัวหน้า ทำงานได้ด้วยหรือ?